psikologlar neden hiçbir şey hakkında konuşmaz?

psikoterapiden söz edildiğinde çoğu kez psikoterapistin nötr olması gerektiğine dair vurgu yapılır. bununla kast edilen şey psikoterapistlerin inanç, siyasi düşünce, felsefi görüş ya da sosyolojik söylemlerden sıyrılması gerektiği yönündedir. bu gerçeklikten kopuk söyleme bir itirazımız var. çünkü zamanın ruhu içerisinde değişip dönüşen ve zenginleşen yerde artık psikoterapilerin "özneler arası alan"da yeşerdiğini söyleyebiliriz.

yani ki bir özne olarak psikoterapistin de elbette ve kaçınılmaz bir şekilde bir duruşu, bir söylemi, bir görüşü olacaktır. ve esasen burayı gizlemek yahut yok saymak terapi ortamını, terapist-danışan ilişkisini ve psikoloji bilimini yapay bir yere çekmekten başka bir şeye hizmet etmez.

bizler tam da "nötralite" kalıbına sığdırılmaya ve tabiri caizse mankurtlaştırılmaya çalışılan psikoloji/psikoterapi camiasında özgürleşmeye yarayacak bir teklifle söz söylemeye devam edeceğiz.

söyleyeceklerimiz özneler arası alanda eleştiriye, itiraza ve değerlendirilmeye her daim açık bir pozisyonda olmakla birlikte hedefimiz psikoloji bilimini fildişi kulesinden indirip daha sahici ve topluma hizmet eden bir yere taşımaktır. bu bağlamda söylemlerimizin gerçekçi fakat öznel ve içten; bağımsız fakat taraflı ve aynı zamanda fanatizmden uzak bir yerde olacağını ifade etmek isteriz.